કહાણી

કર્મ ...
કુટુંબ ... કૂંપળ ... કિશોર ... કિશોરી ... કાજળ
... કુમારી ... કેવડો ... કુમાર ... કોલેજ ...
કાગળ ... કેશ ... કળી ... કંચુકી ... કન્યા ...
કુસુમ ... કંગન ... કુમકુમ ... કંદર્પ ... કલગી ...
કલશોર ... કંપની ... કમાણી ... કુટુંબ ... કલરવ...
ક્લેશ ... કુટુંબ ... કૂંપળ ... કુંવર ... કુંવરી ...
કોલેજ ... કરજ ... કર્તવ્ય ... કલ્યાણ ... કિતાબ
... કિર્તન ... કથા ... કફન ... કબર ...
કર્મ ...

-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન

હાાઈકુ-૩

માના િદલને
શરણૈયો પુછે, િક
રાગ રેલાવું?
-----

મેંદી પુછે છે
નવોઢાને, રંગ આ
સાચવશે તું?
-----

તાસકકંકુ
થઈ જાય સોહાગ
ભરાઈ સેંથે.
-----

ઢોલ ઢબૂકે
પાદરે, પડે પડઘા
ષોડશીદિલે.
-----

મ્હેંદી હાથે
સપ્તપદી માંડવે
ઢીંગલી ક્યાં?
-----




-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન

દરિયાપાઠ

અંતરની છોળો ઊછળે એવી કે થાય મને દરિયાની જેમ હું હિલોળું
તોડવા ખડકને રોજરોજ પટકું પછી હળવેથી શ્વાસ લેતા શીખું
ચાલ, દરિયાને ખોળે કંઈ શીખું ...

દરિયાનો બાગ સાવ ખારો ખારો પણ એની ભીતરે પાકે છે મોતી
આવરણની ભાતના રૂપને છોડી જરા અંતરની કેડી લઉં ગોતી
ને મારો છિપલાંનો ફાલ હું ઉતારું
ચાલ, દરિયાને ખોળે કંઈ શીખું ...

ખળભળ દિનરાત હોય તોયે ના અટકે એનાં ઘૂઘવતી લ્હેરોનાં ગીત
મારી હલચલની નહીં રે વિસાત તોયે રુંધું મારી તર્જ્યુંના મિત
બસ, મારા સુતેલા સાજને જગાડું
ચાલ, દરિયાને ખોળે કંઈ શીખું ...

અંતરે છુપાવેલી સ્રૃષ્ટિ એની જોઈ થાય દિલના દરવાજા હું ખોલું
અસીમ એ ઉદારતા ને અગાધતા જોઈને દરિયાવદિલી હું જરા સમજું
ચાલ, દરિયાને ખોળે કંઈ શીખું
ચાલ, દરિયાને ખોળે કંઈ શીખું ...


-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન

સુગંધ

મારે સુગંધનો અવતાર લેવો છે ...

પણ, નીલા નિરભ્ર આકાશ નીચે
માદક પવનની ખુશનુમા લહરના ખોળામાં બેસી
ગાજવાનો અને રાચવાનો જેને લ્હાવો મળે
એવી સુગંધ નહીં.

મારે તો થવું છે
કડકડતી ઠંડીમાં
નિવસ્ત્રે કે અલ્પવસ્ત્રે થરથરતા કો જીવને
હૂંફથી વીંટી લે
એવી સુગંધ.

-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન