અત્તરની શીશીઓથી લચી પડેલો એક છોડ
બળબળતી સડકની સાવ વચ્ચોવચ.
કાંટાળા લેબાસમાં સુક્કોધડ બીજો છોડ
ઊછળતા સમુદ્રની વચ્ચોવચ.
ઝાળઝાળ ગરમી ને રાતરાણીનો શોર
શીતળ પાણીનાં મોજાં ને જડસુક્કો થોર.
માયાજાળ? કલ્પના રમતિયાળ?
ના, એ તો એક યાચનાનો જુવાળઃ
સતત શક્યો માંહેથી, પ્રભુ પરમ અશક્યે તું લઈ જા ...
-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન
Sunday, June 27, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)