મા,
વર્ષો વીતી ગયાં તમારી ખુરશી ખાલી પડે
ને માળાના મણકા પર તમારો હાથ ફરે:
પણ
હજીયે રોજ તમને માળા ફેરવતા જોઉં છું.
તમારી દુનિયાના ધબકારાના ઓડકાર
શ્વાસમાં સમાવી લેવાનો નિત્યક્રમ જાળવવા
ન્હાઈને ઓટલે એ જ ખુરશીમાં તમને બેસતા પણ રોજ જોઉં છું.
અને માળા ફેરવવા મંદિરમાં જ બેસવું જરૂરી નથી
એવા તમારા વ્યવહારુપણાની કદર પણ રોજ કરું છું.
વર્ષો પછી તમે નથી
પણ
ઓટલે સૂની પડેલી તમારી ખુરશી તોયે એમ જ છે.
માળા ફેરવવામાં તમને ગમતો ભંગ પાડતા
પેલો દૂધવાળો, પેલો શાકવાળો
અને શેરીમાં ઝાડુ ફેરવતી કંકુડી રોજ આવે છે.
બા આમ કહેતા ને બા તેમ બોલતા કહી
તમને યાદ કરે છે. હજીયે.
સૂનો પડેલો મણકો પણ
રોજ સોરાય છે:
માનો હાથ ફરે વર્ષો વીતી ગયાં ...
-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન
No comments:
Post a Comment