એકાંતમાં મગ્ન હોઉં છું ત્યારે
મારામાં ખોવાઈ જવાનું મને ગમે છે.
ત્યારે
તું મને શોધતી નથી એ પણ મને ગમે છે.
ખૂબ ગમે છે.
ટોળામાં ખોવાઈ જાઉં છું ત્યારે
ટોળામાંની એકલતા પણ મને ગમે છે.
પણ ત્યારે
મને શોધતી તારી આંખો જડી જાય છે
એ તો ખૂબ ગમે છે.
હું અને તું સાથે હોઈએ ત્યારે
મૌનમાં ખોવાયેલા
એકમેકને શોધવાની
આવશ્યક્તા પણ રહેતી નથી એ પણ ગમે છે.
એ તો મને ખૂબ જ ગમે છે ...
-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteઅને આ રચના મને ગમે છે :)
ReplyDelete