જાગૃતિ

મારી એ જ શેરીની એ જ ધૂળ
કોડી-લખોટીઓના એ જ રણકાર
એ જ ભમરડા અને એમને ઘૂમાવતી જાળ
એ જ પતંગો, એ જ માંજો
લંગડી, સંતાકૂકડી, આટાપાટાની એ જ રમતો
ત્રણ લાકડીઓ ઠોકીને માની લીધેલા એ જ િક્રકેટના સ્ટમ્પસ ...

વર્ષો વીત્યાં
અરે, દાયકા વીત્યા.
એ બધાથી વિંટળાયેલો
એ બધામાં ખોવાયેલો
ઊભો છું હજીયે હું તો એમ જ,
અચલ.

તકલીફ ના લેશો મને ચૂંટીઓ ખણવાની.
હું જાગૃત છું,
સોએ સો ટકા ...


-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન.

શમણું

નીંદરને મારી મેં તો સાફસાફ કહી દીધું
મારું નમણું આ શમણું નહીં તોડ.

પહેલો દરવાજો જરા સાચવીને ખોલજે
મેહુલા ને મોરલાની જામી છે જોડ,
ભીંજઈ ભીંજઈ હું તો સ્નેહે તરબોળ
સાવન ને સાજનની લાગી છે હોડ. ... મારું શમણું નહીં તોડ. ...

બીજો દરવાજો જરા હળવે ટકોરજે
પ્રેમના મોડમાં હું પાડું કેમ ફોડ,
નીતરતા વ્હાલની ખુદ નજરું ઉતારતી
સ્હેજે નથી ઊગતા ઓલા સૂરજના કોડ. ... મારું શમણું નહીં તોડ ...

ત્રીજે દરવાજે હું તો ગાયબ થઈ લાગશે
સાતમે આકાશે લપઈ હૂંફાળી સોડ,
નશીલી નશીલી હું તો પિયુમાં ડૂલ
કિનખાબી સેજ, રાતરાણીના છોડ. ... મારું શમણું નહીં તોડ ...

નીંદરને મારી મેં તો સાફસાફ કહી દીધું
મારું નમણું આ શમણું નહીં તોડ.


-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન