મારી એ જ શેરીની એ જ ધૂળ
કોડી-લખોટીઓના એ જ રણકાર
એ જ ભમરડા અને એમને ઘૂમાવતી જાળ
એ જ પતંગો, એ જ માંજો
લંગડી, સંતાકૂકડી, આટાપાટાની એ જ રમતો
ત્રણ લાકડીઓ ઠોકીને માની લીધેલા એ જ િક્રકેટના સ્ટમ્પસ ...
વર્ષો વીત્યાં
અરે, દાયકા વીત્યા.
એ બધાથી વિંટળાયેલો
એ બધામાં ખોવાયેલો
ઊભો છું હજીયે હું તો એમ જ,
અચલ.
તકલીફ ના લેશો મને ચૂંટીઓ ખણવાની.
હું જાગૃત છું,
સોએ સો ટકા ...
-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન.
No comments:
Post a Comment