બોન્સાઇ

મને કબીરવડ કહીને લોક ખંધૂં હસે છે ...

સાચે જ
બે મૂઠેરી માટોડીમાંયે
શોધવા મુશ્કેલ પડે એ મૂળિયાં
પાતાળ સુધી પહોંચતાં નથી.
મારી ઝીણકી પત્તીઓની નીચે
કોઇ ગોવાળિયાને વિસામો નથી.
મારી નાનકડી ડાળખીમાં
કોઇ તરવરતી ખિસકોલીને
ટેકવવાનું જોર નથી ...

પણ
નથી હિમ નહીં ઠરવાનું
નથી વરસાદ નહીં ભીંજાવાનું
નથી તડકો નહીં બળવાનું
નથી કરવત નહીં ડરવાનું:

બસ
પ્રીત-પોષણના માહોલમાં
નિજાનંદે મ્હાલવાનું!

અને
કબીરવડને યાદ કરીને, મનમાં સહેજ મલકી લેવાનું ...

-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન