અત્તર

તને ઊંચકી લેવા માટે
એકાદા શબ્દનો પણ આશરો લીધા વિના
મને મીણ બનાવી દેતી
તારા લંબાવેલા હાથની એ તાલાવેલી ...
નાનકડી ખંજની કંડારીત
તારા મુખને મુખારવિંદ બનાવતું
તારું લખલૂટ એ સ્મિત ...
ક્યારેક નિર્દોષ મસ્તીએ ચઢતા
નશીલા અટ્ટહાસ્યને સાથ દેતી
તારી કર્ણપ્રિય એ ચિચિયારીઓ ...
અને
પેલા પ્લાસ્ટિક્ના ડબલાના
કે ચીંથરાના જિરાફના ખજાનાને માણતી
તારી એ અમીરી ...

એ બધું
મારે તો એક શીશીમાં ભરી દેવું છે
એનું પૂમડું બનાવવું છે ...

-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન