સૈનિકકુટુંબ (૪)**

સૈનિકપત્ની

તું જાય છે
મને જ ખબર મને શું થાય છે.
મારા હોઠ પરના માંડ બે-ચાર શબ્દોમાં
મારું આંસુ સંભળાઈ જાય
તો માફ કરજે.
હું શું કરું?
કંચુકીમાં ગર્વ સમાતો નથી એની પીડા
નિર્દયતાથી આંખમાં છલકાય છે.
પણ
એ જ ભીની આંખ
તું પાછો ફરશે
એ દિવસની રાહ જોતી
આકાશમાં અને અવકાશમાં ફરીફરીને
આપણા શયનગૃહની છત ઉપર ટીકીટીકીને
છેવટે
આપણા ઉંબરને ધોઈ ધોઈને
ત્યાં જ વળગી રહેશે ...


સૈનિક

હું જાઉં છું
અને
જાઉં એ પહેલા
હું જ જાણું
હું કેટલો વેધાઉ છું ...

** યુદ્ધમાં જતા સૈનિકને જોઈને સ્ફુરેલી રચના

-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન