હાઈકુ (૪) ઃ બાંકડો

બાંકડો પીએ
જીવનનિચોડનો
અર્ક મીઠ્ઠો.
---
બાંકડો ઊભો
શેરીનાકે ઝાંખપ
અવગણતો!
---
બાંકડામેળો
ચકડોળો ફરતી
ગઈકાલમાં.
---
ગરબે ઘૂમે
બાંકડો, લાકડીને
દઈ ફંગોળી.
---
બાંકડો બેઠો
વાગોળે છે ઠૂમકો
વૈજયંતિનો.
---

--ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન

લઘુ કાવ્યો (૫)

મોર એની શય્યામાંથી ઊઠે
મોરપીંછના પુરા શણગાર સાથે
ટહુકાના રણકાર સાથે ...

મોગરો એની નીંદરમાંથી જાગે
પુરી તાજગીથી
અને સુગંધથી તરબતર ...

મોર અને મોગરો એવા પાઠ શીખવી શકે?
માનવી એ પાઠ શીખી શકે ?
-----

ટહેલતો ગયો હું તો ચમનમાં
જોવાને
ફોરંતાં અને ફોરમતાં ફૂલોને.

દંગ થઈ ગયો હું તો
જોઈને
ડાળીએ ડાળીએ તારા જ ચ્હેરા ...
-----

ઝળહળતા તડકાને
કેમેરામાં કાયમી ઝડપવા માટે
એને જીવંત કરવા માટે
અરે, સાચે જ એને બોલતો કરવા માટે
અનિવાર્ય થઈ પડે છે
નિર્જીવ
અને કાળોધબ્બ
છાંયો ...
-----


-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન.

એકાંત

આંખ ખુલ્લી છે
પણ, મીંચાયેલી છે ...

ટોળું ઊભરાય છે
પણ, મને કોઈ દેખાતું નથી ...

ઘોંઘાટ ઘેરી વળ્યો છે
પણ, સંભળાય છે માત્ર અંતરનો અવાજ ...

એકાંત, આભાર તારો
તેં જે ખજાનો ધર્યો.
બસ, હું ઉજવું છું એ વૈભવ ...

બિચારો એ
જે ટોળે ઘેરાતો રહ્યો, અટવાતો રહ્યો.


-- ચંદ્રેશ ઠાકોર
નોર્થવિલ, મીશીગન